Het onzichtbare zichtbaar maken

In het heden is NU de ander kwetsbaar en fragiel. Samenkomen is heden tien dagen vergeten. Het belang van ontmoeting, het missen van creativiteit en het leren van elkaar. Het is een zoektocht naar het terug verbinden met de ander. Met een ruimte die van de oudheid al bestaat, die anders is, een heterotopie van zijn tijd. Een terugblik naar de oudheid. Zonder de aanwezigheid van een patio zou er geen bestaan ​​​​van een villa kunnen zijn, daarom was het meteen een gedeelde plek. In een patio waar de ander samenkwam, werd gezien als een ontmoetingsplek. De publieke ruimte bestaat niet meer. Het streven om de publieke ruimte te vormen, die vertrekt vanuit de innerlijke ruimte van de ander.Een poëtische marge waar de ziel van de andere zal raken.

De patio geeft een thuisgevoel, waarin architectuur vertrouwd zal worden. Het doel is om van de patio een zichtbare publieke plek te maken die gedeeld wordt met de ander. De herinnering van de ander is essentieel, maar deze wordt vandaag de dag vergeten.
Een metafoor van een patio. Een ruimte die gedeeld werd met de buitenwereld, waarbij het interieur openstaat en samen in verbinding is met de buitenwereld. Het begint vanuit een omsloten patio waardoor de wand zich ontwikkelt door de naar binnen kleinere kleinere patio. Deze trekt de kenmerkende eigenschappen van de buitenwereld naar binnen. Door de omkering van een ruimte in een ruimte ontstaat er een patio in een patio. Deze omkeerbaarheid vormt een drempelloze toegankelijkheid naar de innerlijke ruimte.
Zo wordt de onzichtbare wereld zichtbaar voor de buitenwereld, en wordt de onzichtbare onzichtbaar.

Fotografía digital toma directa. EDDMC (El Desorden De Mi Cama) 

Eligo la cama porque lo considero un espacio dentro del espacio. Su forma rectangular me remite a perímetro delineado donde circula mi existencia de manera cotidiana y recurrente. La cama como territorio íntimo que da cuenta de una existencia pasajera.  

My home has a sacred ground in my heart. It is a place where I can be my weirdest and the most authentic self. A place that will be right there waiting for me when I come back. A place where the stress of life melts away evoking a sigh of relief within and reminds me of the countless memories and values that shaped me as I walk through. Home means that no matter how challenging life gets, there will be someone looking out for me.

It’s the warm bed that I can’t get out of in the morning, the inviting aroma of tea brewing in the kitchen, the taste of mom’s breakfast while I am still tousle-haired and sleepy and the endless conversations at the dining table. It's the distinctive sound of the gravel as dad rolls down the car into the driveway, the wonderful sight of my grandparents talking their morning stroll, the ever-growing collection of books to be read on that shelf.

There’s no place on earth I’d rather be!

Montreal's alleys are fantastic public spaces, that the City and its citizens started to recognize some years ago. They are extraordinary spaces of privacy, creativity and freedom, cherished by many parents... and children.