Het onzichtbare zichtbaar maken

In het heden is NU de ander kwetsbaar en fragiel. Samenkomen is heden tien dagen vergeten. Het belang van ontmoeting, het missen van creativiteit en het leren van elkaar. Het is een zoektocht naar het terug verbinden met de ander. Met een ruimte die van de oudheid al bestaat, die anders is, een heterotopie van zijn tijd. Een terugblik naar de oudheid. Zonder de aanwezigheid van een patio zou er geen bestaan ​​​​van een villa kunnen zijn, daarom was het meteen een gedeelde plek. In een patio waar de ander samenkwam, werd gezien als een ontmoetingsplek. De publieke ruimte bestaat niet meer. Het streven om de publieke ruimte te vormen, die vertrekt vanuit de innerlijke ruimte van de ander.Een poëtische marge waar de ziel van de andere zal raken.

De patio geeft een thuisgevoel, waarin architectuur vertrouwd zal worden. Het doel is om van de patio een zichtbare publieke plek te maken die gedeeld wordt met de ander. De herinnering van de ander is essentieel, maar deze wordt vandaag de dag vergeten.
Een metafoor van een patio. Een ruimte die gedeeld werd met de buitenwereld, waarbij het interieur openstaat en samen in verbinding is met de buitenwereld. Het begint vanuit een omsloten patio waardoor de wand zich ontwikkelt door de naar binnen kleinere kleinere patio. Deze trekt de kenmerkende eigenschappen van de buitenwereld naar binnen. Door de omkering van een ruimte in een ruimte ontstaat er een patio in een patio. Deze omkeerbaarheid vormt een drempelloze toegankelijkheid naar de innerlijke ruimte.
Zo wordt de onzichtbare wereld zichtbaar voor de buitenwereld, en wordt de onzichtbare onzichtbaar.

It's my home, it's my kitchen, no light.

The Mediterranean splendor enters anyway and however.